معنی فارسی rectitude

C1 /ˈɹɛk.tə.tjuːd/

راست‌کرداری، صداقت و درستکاری در رفتار و اعمال.

Morally correct behavior or thinking; righteousness.

noun
معنی(noun):

Straightness; the state or quality of having a constant direction and not being crooked or bent.

معنی(noun):

The fact or quality of being right or correct; correctness of opinion or judgement.

معنی(noun):

Conformity to the rules prescribed for moral conduct; (moral) uprightness, virtue.

example
معنی(example):

راستی او مورد تحسین همکارانش قرار گرفت.

مثال:

His rectitude was admired by his peers.

معنی(example):

او به خاطر راست‌کرداری اخلاقی‌اش شناخته می‌شود.

مثال:

She is known for her moral rectitude.

معنی فارسی کلمه rectitude

: معنی rectitude به فارسی

راست‌کرداری، صداقت و درستکاری در رفتار و اعمال.