معنی فارسی rectitude
C1 /ˈɹɛk.tə.tjuːd/راستکرداری، صداقت و درستکاری در رفتار و اعمال.
Morally correct behavior or thinking; righteousness.
- noun
noun
معنی(noun):
Straightness; the state or quality of having a constant direction and not being crooked or bent.
معنی(noun):
The fact or quality of being right or correct; correctness of opinion or judgement.
معنی(noun):
Conformity to the rules prescribed for moral conduct; (moral) uprightness, virtue.
example
معنی(example):
راستی او مورد تحسین همکارانش قرار گرفت.
مثال:
His rectitude was admired by his peers.
معنی(example):
او به خاطر راستکرداری اخلاقیاش شناخته میشود.
مثال:
She is known for her moral rectitude.
معنی فارسی کلمه rectitude
:
راستکرداری، صداقت و درستکاری در رفتار و اعمال.