معنی فارسی refutation
B2ردیه، فعالیتی که در آن یک ادعا یا استدلال به چالش کشیده میشود.
The act of proving a statement or theory to be wrong or false.
- noun
noun
معنی(noun):
An act of refuting or disproving; the disproving of an argument, opinion, testimony, doctrine or theory by argument or countervailing proof; evidence of falseness.
معنی(noun):
A vocal answer to an attack on one's assertions.
example
معنی(example):
رد ادعاهای وکیل قانعکننده بود.
مثال:
The lawyer's refutation of the allegations was convincing.
معنی(example):
او یک ردیه کامل بر استدلال او ارائه داد.
مثال:
He provided a thorough refutation of her argument.
معنی فارسی کلمه refutation
:
ردیه، فعالیتی که در آن یک ادعا یا استدلال به چالش کشیده میشود.
