معنی فارسی solitude
B1 /ˈsɑlɪˌtud/تنهایی، حالت یا وضعیت بودن به تنهایی، دور از دیگران.
The state of being alone or apart from others.
- noun
noun
معنی(noun):
Aloneness; state of being alone or solitary, by oneself.
معنی(noun):
A lonely or deserted place.
example
معنی(example):
او اغلب از تنهایی کلبهاش در جنگل لذت میبرد.
مثال:
He often enjoys the solitude of his cabin in the woods.
معنی(example):
در تنهایی، او آرامش و وضوح یافت.
مثال:
In solitude, she found peace and clarity.
معنی فارسی کلمه solitude
:
تنهایی، حالت یا وضعیت بودن به تنهایی، دور از دیگران.
