معنی فارسی storehouse
B1ساختمانی که برای نگهداری کالاها و ملزومات استفاده می‌شود.
A building where goods are stored.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A building for keeping goods of any kind, especially provisions
معنی(noun):
(by extension) A single location or resource where a large quantity of something can be found.
مثال:
This old book is a genuine storehouse of useful cooking tips.
معنی(noun):
A mass or quantity laid up.
verb
معنی(verb):
To lay up in store.
مثال:
the mental storehousing of information
example
معنی(example):
انبار پر از لوازم است.
مثال:
The storehouse is filled with supplies.
معنی(example):
آنها یک انبار جدید برای غلات ساختند.
مثال:
They built a new storehouse for the grain.
معنی فارسی کلمه storehouse
:
ساختمانی که برای نگهداری کالاها و ملزومات استفاده می‌شود.
