معنی فارسی suppletion
B2 /səˈpliːʃən/تکمیل به استفاده از اشکال غیر مرتبط در زبان‌شناسی که به دلایلی خاص در زبان‌ها رخ می‌دهد، اشاره دارد.
A linguistic process where an inflected form of a word is replaced by a completely different word.
- noun
The supplying of something lacking.
(grammar) The use of an unrelated word or phrase to supply inflected forms otherwise lacking, e.g. using “to be able” as the infinitive of “can”, or “better” as the comparative of “good”, or “went” as the simple past of “go”.
(grammar) More loosely, the use of unrelated (or distantly related) words for semantically related words which may not share the same lexical category, such as father/paternal or cow/bovine.
تکمیل در زمانی که تغییرات غیر منظم مورفولوژیکی رخ می‌دهد، اتفاق می‌افتد.
Suppletion occurs when an irregular morphological change happens.
در زبان انگلیسی، مقایسه 'خوب' و 'بهتر' مثالی از تکمیل است.
In English, the comparison of 'good' and 'better' is an example of suppletion.
معنی فارسی کلمه suppletion
:
تکمیل به استفاده از اشکال غیر مرتبط در زبان‌شناسی که به دلایلی خاص در زبان‌ها رخ می‌دهد، اشاره دارد.
