معنی فارسی tiebreaker

B1 /ˈtaɪˌbɹeɪkɚ/

قوانین یا روشی که برای تعیین برنده در مواقعی که امتیازات یکی است، استفاده می‌شود.

A method used to decide a winner when there is a tie.

noun

معنی(noun):

Something that is used to pick a winner from a tied situation.

example

معنی(example):

در یک مسابقه تنیس، زمانی که امتیاز مساوی است از یک تساوی‌شکن استفاده می‌شود.

مثال:

In a tennis match, a tiebreaker is used when the score is tied.

معنی(example):

ما به یک تساوی‌شکن نیاز داریم تا برنده بازی را مشخص کنیم.

مثال:

We need a tiebreaker to determine the winner of the game.

معنی فارسی کلمه tiebreaker

قوانین یا روشی که برای تعیین برنده در مواقعی که امتیازات یکی است، استفاده می‌شود.