معنی فارسی timbre
C1 /ˈtæm.bɚ/کیفیت صوتی که مشخصهٔ صدای یک ساز یا صداست و آن را از صداهای دیگر متمایز می‌کند.
The quality of a sound that distinguishes one voice or instrument from another.
- noun
noun
معنی(noun):
The quality of a sound independent of its pitch and volume.
معنی(noun):
The pitch of a sound as heard by the ear, described relative to its absolute pitch.
مثال:
When someone speaks after inhaling helium, their voice has a higher timbre. With sulfur hexafluoride, the result is a lower timbre.
معنی(noun):
The crest on a coat of arms.
example
معنی(example):
موسیقیدان رنگ صدا را برای ساز تنظیم کرد.
مثال:
The musician adjusted the timbre of the instrument.
معنی(example):
صداهای مختلف رنگ صدای منحصر به فردی دارند.
مثال:
Different voices have unique timbres.
معنی فارسی کلمه timbre
:
کیفیت صوتی که مشخصهٔ صدای یک ساز یا صداست و آن را از صداهای دیگر متمایز می‌کند.
