معنی فارسی troubadour
C1شعرایه یا خواننده‌ای به‌خصوص در قرون وسطی که شعر و موسیقی را برای برقراری ارتباط با مردم استفاده می‌کرد.
A lyrical poet or musician, especially one from the Middle Ages who wrote and sung songs of courtly love.
- noun
noun
معنی(noun):
An itinerant composer and performer of songs in medieval Europe; a jongleur or travelling minstrel.
example
معنی(example):
ترانه‌سرای دوره فئودالی در حیاط آهنگ‌های زیبایی خواند.
مثال:
The troubadour sang beautiful songs in the courtyard.
معنی(example):
یک ترانه‌سرا معمولاً برای اشتراک‌گذاری داستان‌هایش سفر می‌کرد.
مثال:
A troubadour often traveled to share his stories.
معنی فارسی کلمه troubadour
:
شعرایه یا خواننده‌ای به‌خصوص در قرون وسطی که شعر و موسیقی را برای برقراری ارتباط با مردم استفاده می‌کرد.
