معنی فارسی truce
B2 /tɹus/آتشبس، توافقی برای توقف جنگ یا درگیری.
An agreement between enemies or opponents to stop fighting for a certain time.
- noun
noun
معنی(noun):
A period of time in which no fighting takes place due to an agreement between the opposed parties
معنی(noun):
An agreement between opposed parties in which they pledge to cease fighting for a limited time
example
معنی(example):
دو طرف بر سر آتشبس توافق کردند.
مثال:
The two sides agreed to a truce.
معنی(example):
آتشبس برای پایان دادن به درگیریها برقرار شد.
مثال:
A truce was established to end the fighting.
معنی فارسی کلمه truce
:
آتشبس، توافقی برای توقف جنگ یا درگیری.
