معنی فارسی utterance
B2 /ˈʌtəɹəns/نوعی بیان یا گفتار، معمولاً شامل کلمات، جملات یا صداهایی است که توسط یک فرد تولید می‌شود.
A spoken word, statement, or vocal sound.
- noun
noun
معنی(noun):
An act of uttering.
معنی(noun):
Something spoken.
معنی(noun):
The ability to speak.
معنی(noun):
A manner of speaking.
مثال:
He has a good utterance.
معنی(noun):
A sale made by offering to the public.
معنی(noun):
An act of putting in circulation.
مثال:
the utterance of false coin, or of forged notes
example
معنی(example):
بیان او آنقدر نرم بود که هیچ‌کس نشنید.
مثال:
Her utterance was so soft that no one heard it.
معنی(example):
او بیانی کرد که همه را شگفت‌زده کرد.
مثال:
He made an utterance that surprised everyone.
معنی فارسی کلمه utterance
:
نوعی بیان یا گفتار، معمولاً شامل کلمات، جملات یا صداهایی است که توسط یک فرد تولید می‌شود.
