معنی فارسی utterances
B1 /ˈʌtəɹənsəz/ادای سخن، عبارت یا عباراتی که به صورت شفاهی بیان می‌شوند.
A spoken word, statement, or vocal sound.
- noun
noun
معنی(noun):
An act of uttering.
معنی(noun):
Something spoken.
معنی(noun):
The ability to speak.
معنی(noun):
A manner of speaking.
مثال:
He has a good utterance.
معنی(noun):
A sale made by offering to the public.
معنی(noun):
An act of putting in circulation.
مثال:
the utterance of false coin, or of forged notes
معنی(noun):
The utmost extremity (of a fight etc.).
example
معنی(example):
نطق‌های او در طول جلسه ارزشمند بود.
مثال:
His utterances during the meeting were insightful.
معنی(example):
نطق‌های کودک غالباً دشوار به فهم بود.
مثال:
The child’s utterances were often difficult to understand.
معنی فارسی کلمه utterances
:
ادای سخن، عبارت یا عباراتی که به صورت شفاهی بیان می‌شوند.
