معنی فارسی vagabond
B2 /ˈvæɡ.ə.bɒnd/شخصی که بدون خانه و وسائل زندگی، به صورت مستمر سفر می‌کند.
A person who wanders from place to place without a fixed home.
- noun
- verb
- adjective
noun
معنی(noun):
A person on a trip of indeterminate destination and/or length of time.
معنی(noun):
One who wanders from place to place, having no fixed dwelling, or not abiding in it, and usually without the means of honest livelihood; a vagrant; a hobo.
verb
معنی(verb):
To roam, as a vagabond
adjective
معنی(adjective):
Floating about without any certain direction; driven to and fro.
example
معنی(example):
ولگرد از شهری به شهر دیگر سفر می‌کرد.
مثال:
The vagabond traveled from town to town.
معنی(example):
او زندگی ولگردی داشت بدون اینکه خانه دائمی داشته باشد.
مثال:
He lived a vagabond lifestyle without any permanent home.
معنی فارسی کلمه vagabond
:
شخصی که بدون خانه و وسائل زندگی، به صورت مستمر سفر می‌کند.
