معنی فارسی whitey
B1 /ˈwaɪti/وایت، اصطلاحی برای توصیف فردی با پوست روشن، معمولاً به طور غیررسمی و در موقعیت‌های غیررسمی.
A term often informally used to describe someone with very light skin.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
A white person, a person of European descent.
معنی(noun):
A state or bout of sickness, especially induced by cannabis use.
adjective
معنی(adjective):
Close to white in colour.
example
معنی(example):
کودکان او را وایت نامیدند به خاطر پوست روشنش.
مثال:
The kids called him whitey because of his light skin.
معنی(example):
در زمستان، ظاهر سفیدش باعث می‌شد که با برف ادغام شود.
مثال:
In winter, his whitey appearance made him blend in with the snow.
معنی فارسی کلمه whitey
:
وایت، اصطلاحی برای توصیف فردی با پوست روشن، معمولاً به طور غیررسمی و در موقعیت‌های غیررسمی.
