معنی فارسی zenith
B2 /ˈzi.nɪθ/اوج، بالاترین نقطه یا سطح در یک مسیر یا زمان خاص.
The highest point reached by a celestial or other object.
- noun
noun
معنی(noun):
The point in the sky vertically above a given position or observer; the point in the celestial sphere opposite the nadir.
معنی(noun):
The highest point in the sky reached by a celestial body.
معنی(noun):
(by extension) Highest point or state; peak.
مثال:
Winning the continental championship was the zenith of my career.
example
معنی(example):
خورشید در اوج خود در ظهر قرار دارد.
مثال:
The sun is at its zenith at noon.
معنی(example):
اوج حرفهاش با چندین جایزه مشخص شد.
مثال:
The zenith of his career was marked by several awards.
معنی فارسی کلمه zenith
:
اوج، بالاترین نقطه یا سطح در یک مسیر یا زمان خاص.
