معنی فارسی interruption
B1 /ˌɪntəˈɹʌpʃən/عمل قطع یا قطع کردن یک فعالیت یا مکالمه.
The act of breaking the continuity of an activity.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of interrupting, or the state of being interrupted.
معنی(noun):
A time interval during which there is a cessation of something.
example
معنی(example):
قطعی مکالمه باعث شد که تمرکز سخت شود.
مثال:
The interruption made it hard to concentrate.
معنی(example):
یک قطع کوتاه در خدمات وجود داشت.
مثال:
There was a brief interruption in the service.
معنی فارسی کلمه interruption
:
عمل قطع یا قطع کردن یک فعالیت یا مکالمه.
