معنی فارسی absolutised
B1فعل گذشته مطلق کردن، به معنای در نظر گرفتن یک موضوع به‌عنوان مطلق.
Past tense of 'absolutise', meaning to treat something as absolute.
- verb
verb
معنی(verb):
To make absolute.
example
معنی(example):
او یافته‌های این مطالعه را مطلق کرد و محدودیت‌های آن را نادیده گرفت.
مثال:
He absolutised the findings of the study, ignoring its limitations.
معنی(example):
وقتی چیزی مطلق شود، تغییر نظر درباره آن دشوار است.
مثال:
Once something is absolutised, it can be hard to change opinions about it.
معنی فارسی کلمه absolutised
:
فعل گذشته مطلق کردن، به معنای در نظر گرفتن یک موضوع به‌عنوان مطلق.
