معنی فارسی affiance
B1 /əˈfaɪəns/متعهد کردن به معنای اعلام دست تعهد به یکدیگر در یک رابطه یا دوستی است.
To bind or engage oneself in a commitment or promise, especially in a romantic context.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
Faith, trust.
معنی(noun):
A solemn engagement, especially a pledge of marriage.
verb
معنی(verb):
To be betrothed to; to promise to marry.
example
معنی(example):
آنها تصمیم گرفتند عشق خود را در طول مراسم متعهد کنند.
مثال:
They decided to affiance their love during the ceremony.
معنی(example):
متعهد شدن در یک رابطه معمولاً به تعهدات عمیق‌تر منجر می‌شود.
مثال:
To affiance in a relationship often leads to deeper commitments.
معنی فارسی کلمه affiance
:
متعهد کردن به معنای اعلام دست تعهد به یکدیگر در یک رابطه یا دوستی است.
