معنی فارسی affray
B2 /əˈfɹeɪ/درگیری، زد و خورد عمومی و شلوغ.
A public fight or disturbance that causes alarm.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
The act of suddenly disturbing anyone; an assault or attack.
معنی(noun):
A tumultuous assault or quarrel.
معنی(noun):
The fighting of two or more persons, in a public place, to the terror of others.
مثال:
The affray in the busy marketplace caused great terror and disorder.
معنی(noun):
Terror.
verb
معنی(verb):
To startle from quiet; to alarm.
معنی(verb):
To frighten; to scare; to frighten away.
example
معنی(example):
پلیس برای برقراری نظم در درگیری خارج از کلوب فراخوانده شد.
مثال:
The police were called to break up the affray outside the club.
معنی(example):
درگیری به سرعت شدت گرفت و تماشاگران را مجبور به فرار کرد.
مثال:
The affray escalated quickly, forcing bystanders to flee.
معنی فارسی کلمه affray
:
درگیری، زد و خورد عمومی و شلوغ.
