معنی فارسی aposiopesis
C1 /ˌæpəsaɪəˈpiːsɪs/آپوزی‌اپسیس، تکنیکی در بلاغت است که در آن گوینده یا نویسنده در میانه بیان صحبتش قطع می‌کند.
A rhetorical device where a sentence is deliberately broken off or left unfinished.
- noun
noun
معنی(noun):
An abrupt breaking-off in speech, often indicated in print using an ellipsis (…) or an em dash (—).
example
معنی(example):
آپوزی‌اپسیس یک فن بلاغی است که در نوشتار استفاده می‌شود.
مثال:
Aposiopesis is a rhetorical device used in writing.
معنی(example):
او در وسط جمله مکث کرد، که نمونه‌ای کامل از آپوزی‌اپسیس بود.
مثال:
He paused mid-sentence, a perfect example of aposiopesis.
معنی فارسی کلمه aposiopesis
:
آپوزی‌اپسیس، تکنیکی در بلاغت است که در آن گوینده یا نویسنده در میانه بیان صحبتش قطع می‌کند.
