معنی فارسی aposiopesis

C1 /ˌæpəsaɪəˈpiːsɪs/

آپوزی‌اپسیس، تکنیکی در بلاغت است که در آن گوینده یا نویسنده در میانه بیان صحبتش قطع می‌کند.

A rhetorical device where a sentence is deliberately broken off or left unfinished.

noun
معنی(noun):

An abrupt breaking-off in speech, often indicated in print using an ellipsis (…) or an em dash (—).

example
معنی(example):

آپوزی‌اپسیس یک فن بلاغی است که در نوشتار استفاده می‌شود.

مثال:

Aposiopesis is a rhetorical device used in writing.

معنی(example):

او در وسط جمله مکث کرد، که نمونه‌ای کامل از آپوزی‌اپسیس بود.

مثال:

He paused mid-sentence, a perfect example of aposiopesis.

معنی فارسی کلمه aposiopesis

: معنی aposiopesis به فارسی

آپوزی‌اپسیس، تکنیکی در بلاغت است که در آن گوینده یا نویسنده در میانه بیان صحبتش قطع می‌کند.