معنی فارسی apostate
C1 /əˈpɒs.teɪt/افرادی که دین یا اعتقادی را که قبلاً داشته‌اند، به طور رسمی رد کنند.
A person who renounces a religious or political belief or principle.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
A person who has renounced a religion or faith.
معنی(noun):
One who, after having received sacred orders, renounces his clerical profession.
adjective
معنی(adjective):
Guilty of apostasy.
مثال:
We must punish this apostate priest.
example
معنی(example):
یک مرتد کسی است که یک باور مذهبی را رد می‌کند.
مثال:
An apostate is someone who renounces a religious belief.
معنی(example):
این سیاستمدار توسط حامیان سابقش به عنوان یک مرتد معرفی شد.
مثال:
The politician was labeled an apostate by his former supporters.
معنی فارسی کلمه apostate
:
افرادی که دین یا اعتقادی را که قبلاً داشته‌اند، به طور رسمی رد کنند.
