معنی فارسی bailey
B1 /ˈbeɪli/بایلی، حیاط یا محوطه‌ای تحکیمی درون قلعه‌ها است که معمولاً اطراف آن دیوارهایی وجود دارد.
An enclosed courtyard within a castle, typically surrounded by walls.
- noun
noun
معنی(noun):
The outer wall of a feudal castle.
معنی(noun):
The space immediately within the outer wall of a castle or fortress.
معنی(noun):
(in certain proper names) A prison or court of justice.
مثال:
the Old Bailey in London; the New Bailey in Manchester
example
معنی(example):
بایلی یک حیاط تحکیمی درون یک قلعه است.
مثال:
The bailey is a fortified courtyard within a castle.
معنی(example):
شوالیه اسبش را به داخل بایلی راند.
مثال:
The knight rode his horse into the bailey.
معنی فارسی کلمه bailey
:
بایلی، حیاط یا محوطه‌ای تحکیمی درون قلعه‌ها است که معمولاً اطراف آن دیوارهایی وجود دارد.
