معنی فارسی bellbirds
B1نوعی پرنده که به خاطر آوازش به زنگ معروف است.
A type of bird known for its distinct bell-like calls.
- noun
noun
معنی(noun):
Any of various birds with a far-carrying bell-like call, including the crested bellbird, Oreoica gutturalis, the New Zealand bellbird, Anthornis melanura and the neotropical bellbirds of the genus Procnias.
معنی(noun):
The bell miner, Manorina melanophrys, a bird that feeds on bell lerp (a variety of psyllid).
example
معنی(example):
پرندگان زنگی صبح زود به نرمی آواز میخواندند.
مثال:
The bellbirds sang sweetly in the morning.
معنی(example):
ما در حین پیادهرویامان چندین پرنده زنگی دیدیم.
مثال:
We spotted several bellbirds during our hike.
معنی فارسی کلمه bellbirds
:
نوعی پرنده که به خاطر آوازش به زنگ معروف است.
