معنی فارسی benevolence
B2 /bəˈnɛvələns/نیکوکاری به معنای محبت و خوش‌خویی است که به بروز اعمال خوب و خیرخواهانه منجر می‌شود.
The quality of being well-meaning or kind.
- noun
noun
معنی(noun):
Disposition to do good.
معنی(noun):
Charitable kindness.
معنی(noun):
An altruistic gift or act.
معنی(noun):
A kind of forced loan or contribution levied by kings without legal authority, first so called under Edward IV in 1473.
example
معنی(example):
نیکوکاری او در بسیاری از اعمال خیریه‌اش مشهود بود.
مثال:
Her benevolence was evident in her many charitable acts.
معنی(example):
نیکوکاری یک ویژگی مهم در رهبرانی است که برای مردم خود اهمیت قائل هستند.
مثال:
Benevolence is an important quality in leaders who care for their people.
معنی فارسی کلمه benevolence
:
نیکوکاری به معنای محبت و خوش‌خویی است که به بروز اعمال خوب و خیرخواهانه منجر می‌شود.
