معنی فارسی bey
B1 /beɪ/عنوانی در تاریخ عثمانی که برای حکمرانان و مقامات عالی‌رتبه استفاده می‌شد.
A title of respect and authority used historically in parts of the Ottoman Empire.
- noun
noun
معنی(noun):
A governor of a province or district in the Turkish dominions
معنی(noun):
In various other places, a prince or nobleman
example
معنی(example):
در تاریخ، بی یک عنوان بلندپایه بود.
مثال:
In the historical context, a bey was a high-ranking title.
معنی(example):
بی منطقه محلی را با قدرت اداره می‌کرد.
مثال:
The bey governed the local area with authority.
معنی فارسی کلمه bey
:
عنوانی در تاریخ عثمانی که برای حکمرانان و مقامات عالی‌رتبه استفاده می‌شد.
