معنی فارسی blest
B2 /blɛst/به معنای مقدس شده یا خوشبخت بودن به دلیل لطف یا رحمت.
Blessed; feeling fortunate or endowed with divine favor.
- adjective
adjective
معنی(adjective):
Having divine aid, or protection, or other blessing.
معنی(adjective):
A title indicating the beatification of a person, thus allowing public veneration of those who have lived in sanctity or died as martyrs.
معنی(adjective):
Held in veneration; revered.
معنی(adjective):
Worthy of worship; holy.
معنی(adjective):
An intensifier; damned.
مثال:
Not one blessed person offered to help me out.
example
معنی(example):
او احساس می‌کرد که از داشتن دوستانی حمایتگر خوشبخت است.
مثال:
He felt blest to have such supportive friends.
معنی(example):
در بسیاری از ادیان، افرادی که مهربان هستند معمولاً خوشبخت در نظر گرفته می‌شوند.
مثال:
In many religions, those who are kind are often considered blest.
معنی فارسی کلمه blest
:
به معنای مقدس شده یا خوشبخت بودن به دلیل لطف یا رحمت.
