معنی فارسی blow-hard
B1بلندگوی، شخصی که به طور مداوم در مورد خود صحبت می‌کند و علاقه‌ای به دیگران ندارد.
A person who talks boastfully and doesn't listen to others.
- noun
noun
معنی(noun):
A person who talks too much or too loudly, especially in a boastful or self-important manner.
example
معنی(example):
بلندگوی مهمانی همچنان درباره ماشینش صحبت می‌کرد.
مثال:
The blow-hard at the party kept talking about his car.
معنی(example):
گوش دادن به یک بلندگو که فقط به داستان‌های خودش اهمیت می‌دهد، خسته‌کننده است.
مثال:
It's tiring to listen to a blow-hard who only cares about his own stories.
معنی فارسی کلمه blow-hard
:
بلندگوی، شخصی که به طور مداوم در مورد خود صحبت می‌کند و علاقه‌ای به دیگران ندارد.
