معنی فارسی boing
A2 /bɔɪŋ/صدایی که معمولاً از اجسام الاستیک در هنگام برخورد با زمین یا برگشت ایجاد می‌شود.
A sound made by a springy or elastic object when it moves quickly or strikes something.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
The sound made by an elastic object (such as a spring) when bouncing; the sound of a bounce.
verb
معنی(verb):
To make a boing sound or bouncing motion.
example
معنی(example):
وقتی توپ لاستیکی به زمین برخورد کرد، صدای بویینگ از خود درآورد.
مثال:
The rubber ball made a boing sound when it hit the ground.
معنی(example):
وقتی او پریده بود، صدای بلندی از ترامپولین شنیدیم.
مثال:
As he jumped, we heard a loud boing from the trampoline.
معنی فارسی کلمه boing
:
صدایی که معمولاً از اجسام الاستیک در هنگام برخورد با زمین یا برگشت ایجاد می‌شود.
