معنی فارسی breakbeat
B2سبکی از موسیقی الکترونیکی که با ریتم‌های شکست‌دار مشخص می‌شود.
A genre of electronic music characterized by its use of breakbeats.
- noun
noun
معنی(noun):
A form of syncopated rhythm prominent in much African music.
معنی(noun):
A genre of electronic dance music based on such syncopated rhythms.
example
معنی(example):
او عاشق رقصیدن به موسیقی بریکیات است.
مثال:
He loves to dance to breakbeat music.
معنی(example):
بریکیات یک ریتم محبوب در موسیقی الکترونیکی است.
مثال:
Breakbeat is a popular rhythm in electronic music.
معنی فارسی کلمه breakbeat
:
سبکی از موسیقی الکترونیکی که با ریتم‌های شکست‌دار مشخص می‌شود.
