معنی فارسی brilliance
B2 /ˈbɹɪljən(t)s/بدرخشش یا درخشش، معمولاً به معنای هوش، خلاقیت یا زیبایی.
The quality of being brilliant, often referring to intellect, creativity, or beauty.
- noun
noun
معنی(noun):
The quality of being exceptionally effulgent (giving off light).
معنی(noun):
The quality of having extraordinary mental capacity.
معنی(noun):
Magnificence; resplendence.
example
معنی(example):
روشنی او در ریاضیات همه معلمانش را شگفت‌زده کرد.
مثال:
Her brilliance in mathematics amazed all her teachers.
معنی(example):
درخشش نقاشی تماشاگران را بی‌زبان گذاشت.
مثال:
The brilliance of the painting left spectators speechless.
معنی فارسی کلمه brilliance
:
بدرخشش یا درخشش، معمولاً به معنای هوش، خلاقیت یا زیبایی.
