معنی فارسی bungee
B1 /ˈbʌn.d͡ʒi/کش بونجی، بند الاستیک که برای جلوگیری از حرکت بار استفاده می‌شود.
An elastic cord used for securing or bouncing.
- noun
noun
معنی(noun):
An elastic fabric-bound strap with a hook at each end, used for securing luggage.
معنی(noun):
An elastic cord tied to the ankles of the jumper in bungee jumping.
معنی(noun):
A rubber eraser.
example
معنی(example):
کش بونجی برای پرش و جهیدن استفاده می‌شود.
مثال:
A bungee cord is used for bouncing and jumping.
معنی(example):
آنها از کش بونجی برای محکم کردن بار در کامیون استفاده کردند.
مثال:
They used a bungee cord to secure the load in the truck.
معنی فارسی کلمه bungee
:
کش بونجی، بند الاستیک که برای جلوگیری از حرکت بار استفاده می‌شود.
