معنی فارسی constative
C1 /kənˈsteɪtɪv/جمله کنستاتیو، جملهای است که ادعا می‌کند حقیقی یا غیر حقیقی است.
A statement that asserts something that can be true or false.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
An utterance relaying information and likely to be regarded as true or false.
adjective
معنی(adjective):
Pertaining to an utterance relaying information and likely to be regarded as true or false.
مثال:
Statements are constative utterances.
example
معنی(example):
یک جمله کنستاتیو، جملهای است که یک حالت از امور را توصیف می‌کند.
مثال:
A constative statement is one that describes a state of affairs.
معنی(example):
در زبان‌شناسی، یک گفتار کنستاتیو اطلاعات را منتقل می‌کند.
مثال:
In linguistics, a constative utterance conveys information.
معنی فارسی کلمه constative
:
جمله کنستاتیو، جملهای است که ادعا می‌کند حقیقی یا غیر حقیقی است.
