معنی فارسی contemplative
B2 /kənˈtɛmplətɪv/مرتبط با تفکر و تأمل.
Having a deep or serious thought process.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
Someone who has dedicated themselves to religious contemplation.
adjective
معنی(adjective):
Inclined to contemplate; introspective and thoughtful; meditative.
معنی(adjective):
Pertaining to a religious contemplative, or a contemplative religious orders, especially the Roman Catholic varieties.
معنی(adjective):
Relating to, or having the power of, contemplation.
مثال:
contemplative faculties
example
معنی(example):
او هنگام تماشای غروب آفتاب، نگاهی تأملی بر روی صورتش داشت.
مثال:
She had a contemplative look on her face as she watched the sunset.
معنی(example):
این موسیقی دارای کیفیتی تأملانگیز است که تفکر را تشویق میکند.
مثال:
The music has a contemplative quality that encourages reflection.
معنی فارسی کلمه contemplative
:
مرتبط با تفکر و تأمل.
