معنی فارسی countenance
B1 /ˈkaʊn.tən.əns/چهره، حالت صورت، یا ظاهر فرد، به ویژه در هنگام نشان دادن احساسات.
A person's face or facial expression.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
Appearance, especially the features and expression of the face.
معنی(noun):
Favour; support; encouragement.
معنی(noun):
Superficial appearance; show; pretense.
معنی(noun):
Calm facial expression, composure, self-control.
verb
معنی(verb):
To tolerate, support, sanction, patronise or approve of something.
مثال:
The cruel punishment was countenanced by the government, although it was not officially legal.
example
معنی(example):
چهره او روشن و شاداب بود.
مثال:
His countenance was bright and cheerful.
معنی(example):
او تلاش کرد تا در طول جلسه چهره آرامی داشته باشد.
مثال:
She tried to maintain a calm countenance during the meeting.
معنی فارسی کلمه countenance
:
چهره، حالت صورت، یا ظاهر فرد، به ویژه در هنگام نشان دادن احساسات.
