معنی فارسی crucifixion
B2 /ˌkrusəˈfɪkʃn̩/صلب، به معنای تیرک زدن یا به صلیب کشیدن، به‌ویژه در اشاره به مرگ عیسی مسیح در مسیحیت استفاده می‌شود.
The act of crucifying, particularly referring to the execution of Jesus Christ in Christian belief.
- noun
An execution by being nailed or tied to an upright cross and left to hang there until dead.
Rome used crucifixions as a deterrent, and standard for the 'vilest' crimes, such as slave rebellion.
The military punishment of being tied to a fixed object, often with the limbs in a stretched position.
An ordeal, terrible, especially malicious treatment imposed upon someone.
The suspects' hostile interrogation amounted to a public crucifixion.
صلب عیسی رویداد مرکزی در مسیحیت است.
The crucifixion of Jesus is a central event in Christianity.
تاریخ‌نگاران برای درک زمینه فرهنگی آن زمان، به مطالعه صلب می‌پردازند.
Historians study the crucifixion to understand the cultural context of the time.
معنی فارسی کلمه crucifixion
:
صلب، به معنای تیرک زدن یا به صلیب کشیدن، به‌ویژه در اشاره به مرگ عیسی مسیح در مسیحیت استفاده می‌شود.
