معنی فارسی deafness
B1 /ˈdɛfnəs/عدم توانایی در شنیدن صداها به هر دلیلی را ناشنوایی می‌گویند.
The state of being unable to hear.
- noun
noun
معنی(noun):
The condition of being deaf; the lack or loss of the ability to hear.
معنی(noun):
Lack of knowledge or refusal to admit a particular problem, issue, etc.
مثال:
their deafness to her cries
example
معنی(example):
ناشنوایی می‌تواند به دلایل زیادی رخ دهد.
مثال:
Deafness can be caused by many factors.
معنی(example):
او با ناشنوایی به دنیا آمد اما یاد گرفت که به خوبی ارتباط برقرار کند.
مثال:
He was born with deafness but learned to communicate well.
معنی فارسی کلمه deafness
:
عدم توانایی در شنیدن صداها به هر دلیلی را ناشنوایی می‌گویند.
