معنی فارسی destitute
B2 /ˈdɛstɪtuːt/بی‌بضاعت به معنای اینکه فرد یا گروهی فاقد منابع مالی یا مادی لازم برای زندگی مناسب است.
Lacking the basic necessities of life, such as food, clothing, and shelter.
- adjective
adjective
معنی(adjective):
(followed by the preposition "of") Lacking something; devoid
معنی(adjective):
Lacking money; poor, impoverished
example
معنی(example):
این خیریه به خانواده‌های بی‌بضاعت کمک می‌کند تا پناهگاه پیدا کنند.
مثال:
The charity helps destitute families find shelter.
معنی(example):
پس از فاجعه، بسیاری از مردم بی‌بضاعت شدند و احتیاج به کمک داشتند.
مثال:
After the disaster, many people were left destitute and needed assistance.
معنی فارسی کلمه destitute
:
بی‌بضاعت به معنای اینکه فرد یا گروهی فاقد منابع مالی یا مادی لازم برای زندگی مناسب است.
