معنی فارسی disbelief
B1 /dɪsbɪˈliːf/ناباوری، عدم قبول یا اعتقاد به چیزی.
The inability or refusal to accept something as true.
- noun
noun
معنی(noun):
Unpreparedness, unwillingness, or inability to believe that something is the case.
مثال:
She cried out in disbelief on hearing that terrorists had crashed an airplane into the World Trade Center in New York City.
معنی(noun):
Astonishment.
مثال:
I stared in disbelief at the Grand Canyon.
معنی(noun):
The loss or abandonment of a belief; cessation of belief.
example
معنی(example):
وقتی او خبر را به او گفت، او با ناباوری به او نگاه کرد.
مثال:
She looked at him in disbelief when he told her the news.
معنی(example):
بیان او نشاندهندهی ناباوری او به نتیجهی بازی بود.
مثال:
His expression showed disbelief at the outcome of the game.
معنی فارسی کلمه disbelief
:
ناباوری، عدم قبول یا اعتقاد به چیزی.
