معنی فارسی disjunction
B1 /dɪsˈdʒʊŋk(t)ʃən/دوپاره‌گی، در منطق و فلسفه به وضعیت یا عملی اشاره دارد که دو یا چند گزینه را ارائه می‌دهد.
A logical operation that results in true if at least one of the operands is true.
- noun
The act of disjoining; disunion, separation.
The state of being disjoined.
The proposition resulting from the combination of two or more propositions using the or operator.
A logical operator that results in “true” when some of its operands are true.
During meiosis, the separation of chromosomes (homologous in meiosis I, and sister chromatids in meiosis II).
در منطق، دوپاره‌گی به وضعیتی اشاره دارد که حداقل یکی از شرایط باید درست باشد.
In logic, disjunction refers to a situation where at least one condition must be true.
دوپاره‌گی حقایق منجر به سردرگمی در تجزیه و تحلیل شد.
The disjunction of facts led to confusion in the analysis.
معنی فارسی کلمه disjunction
:
دوپاره‌گی، در منطق و فلسفه به وضعیت یا عملی اشاره دارد که دو یا چند گزینه را ارائه می‌دهد.
