معنی فارسی dissociation
B2 /ˈdɪˌsəʊʃɪieɪʃən/فرایند جدایی احساسی یا ذهنی از واقعیت، معمولاً در پاسخ به ضربه‌های عاطفی.
The process of separating oneself from reality, often as a coping mechanism following emotional trauma.
- noun
The act of dissociating or disuniting; a state of separation; disunion.
The process by which a compound body breaks up into simpler constituents; said particularly of the action of heat on gaseous or volatile substances.
the dissociation of ammonium chloride into hydrochloric acid and ammonia
A defence mechanism where certain thoughts or mental processes are compartmentalised in order to avoid emotional stress to the conscious mind.
جدا شدن می‌تواند راهی برای مغز در کنار آمدن با trauma باشد.
Dissociation can be a way for the brain to cope with trauma.
او در طول آن رویداد ترسناک دچار جدایی شد.
She experienced dissociation during the frightening event.
معنی فارسی کلمه dissociation
:
فرایند جدایی احساسی یا ذهنی از واقعیت، معمولاً در پاسخ به ضربه‌های عاطفی.
