معنی فارسی electron
B1 /ɪˈlɛktɹɑn/الکترون، ذرهای با بار منفی که در اطراف هسته اتم حرکت میکند.
A subatomic particle with a negative electric charge, found in all atoms.
- noun
noun
معنی(noun):
The subatomic particle having a negative charge and orbiting the nucleus; the flow of electrons in a conductor constitutes electricity.
معنی(noun):
Alloys of magnesium and other metals, like aluminum or zinc, that were manufactured by the German company Chemische Fabrik Griesheim-Elektron.
example
معنی(example):
الکترون یک ذره با بار منفی است.
مثال:
An electron is a negatively charged particle.
معنی(example):
الکترونها اجزای اصلی اتمها هستند.
مثال:
Electrons are fundamental components of atoms.
معنی فارسی کلمه electron
:
الکترون، ذرهای با بار منفی که در اطراف هسته اتم حرکت میکند.
