معنی فارسی eminence
B2 /ˈɛmɪnəns/عظمت به معنای مقام یا موقعیت بالایی است که فردی در یک زمینه خاص دارد.
Fame or recognized superiority, especially within a particular field.
- noun
noun
معنی(noun):
Someone of high rank, reputation or social status.
معنی(noun):
The quality or state of being eminent.
معنی(noun):
Prominence in a particular order or accumulation; esteem.
معنی(noun):
An elevated land area or a hill.
معنی(noun):
A protuberance.
معنی(noun):
A dark purple color.
example
معنی(example):
عظمت او در زمینه علم به خوبی شناخته شده است.
مثال:
His eminence in the field of science is well recognized.
معنی(example):
این عالم از طریق تحقیقات نوآورانه خود به عظمت رسید.
مثال:
The scholar achieved eminence through his groundbreaking research.
معنی فارسی کلمه eminence
:
عظمت به معنای مقام یا موقعیت بالایی است که فردی در یک زمینه خاص دارد.
