معنی فارسی expiation
B2 /ɛkspiˈeɪʃən/آمرزش، فرایند یا عملی که برای جبران خطاها و گناهان انجام می‌شود.
The act of making amends for guilt or wrongdoing, often through a form of penance.
- noun
noun
معنی(noun):
An act of atonement for a sin or wrongdoing.
معنی(noun):
The act of expiating or stripping off.
example
معنی(example):
او به خاطر گناهانش از طریق خیریه طلب آمرزش کرد.
مثال:
He sought expiation for his wrongdoings through charity.
معنی(example):
آمرزش گناهان یک مفهوم مهم در بسیاری از ادیان است.
مثال:
The expiation of sins is an important concept in many religions.
معنی فارسی کلمه expiation
:
آمرزش، فرایند یا عملی که برای جبران خطاها و گناهان انجام می‌شود.
