معنی فارسی first person
B1شخص اول به بیان و روایتی اطلاق می‌شود که در آن گوینده خود را به عنوان 'من' معرفی می‌کند.
Grammatical person referring to the speaker as 'I'.
- noun
noun
معنی(noun):
(grammar) Forms of pronouns or verbs used for the speaker or writer of the sentence in which they occur.
مثال:
"Am" is the first person singular of "to be".
معنی(noun):
A form of narrative writing using verbs in the first person in order to give the impression that the action is happening to the narrator.
example
معنی(example):
با استفاده از شخص اول، گفتم نام من جان است.
مثال:
Using the first person, I said my name was John.
معنی(example):
نقطه نظر شخص اول در داستان‌سرایی رایج است.
مثال:
The first person point of view is common in storytelling.
معنی فارسی کلمه first person
:
شخص اول به بیان و روایتی اطلاق می‌شود که در آن گوینده خود را به عنوان 'من' معرفی می‌کند.
