معنی فارسی improper
B2 /ɪmˈpɹɑ.pɚ/به معنای نادرست یا نامناسب در یک زمینه خاص.
Not proper; inappropriate.
- verb
- adjective
verb
معنی(verb):
To appropriate; to limit.
معنی(verb):
To behave improperly
adjective
معنی(adjective):
Unsuitable to needs or circumstances; inappropriate; inapt
معنی(adjective):
Not in keeping with conventional mores or good manners; indecent or immodest
معنی(adjective):
Not according to facts; inaccurate or erroneous
معنی(adjective):
Not consistent with established facts; incorrect
معنی(adjective):
Not properly named; See, for example, improper fraction
معنی(adjective):
Not specific or appropriate to individuals; general; common.
example
معنی(example):
رفتار او در مهمانی ناپسند بود.
مثال:
His behavior at the party was improper.
معنی(example):
صحبت کردن در حین فیلم ناپسند است.
مثال:
It's improper to talk during the movie.
معنی فارسی کلمه improper
:
به معنای نادرست یا نامناسب در یک زمینه خاص.
