معنی فارسی impropriety
B2رفتاری ناپسند که با قواعد اجتماعی تطابق ندارد.
Improper conduct and behavior not adhering to social norms.
- noun
noun
معنی(noun):
The condition of being improper.
معنی(noun):
An improper act.
معنی(noun):
Improper language.
example
معنی(example):
بینظمی در رویداد توسط همه مشاهده شد.
مثال:
The impropriety at the event was noticed by everyone.
معنی(example):
او به خاطر ناپسندی در ملأ عام مورد انتقاد قرار گرفت.
مثال:
He was criticized for his impropriety in public.
معنی فارسی کلمه impropriety
:
رفتاری ناپسند که با قواعد اجتماعی تطابق ندارد.
