معنی فارسی inhibition
B2محدودیت، حالتی که مانع از انجام عمل یا ابراز احساس می‌شود.
A mental state that prevents a person from taking action.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of inhibiting.
معنی(noun):
A personal feeling of fear or embarrassment that stops one behaving naturally.
معنی(noun):
The process of stopping or retarding a reaction.
معنی(noun):
A writ from a higher court to an inferior judge to stay proceedings.
معنی(noun):
A recusal.
example
معنی(example):
محدودیت او مانع صحبت کردنش در جمع شد.
مثال:
His inhibition prevented him from speaking in public.
معنی(example):
محدودیت می‌تواند بر تعاملات اجتماعی تأثیر بگذارد.
مثال:
Inhibition can affect social interactions.
معنی فارسی کلمه inhibition
:
محدودیت، حالتی که مانع از انجام عمل یا ابراز احساس می‌شود.
