معنی فارسی intercessor
B2 /ˈɪntə(ɹ)ˌsɛsə(ɹ)/شخصی که در دعا برای دیگران میانجیگری میکند.
One who intervenes on behalf of another, especially through prayer.
- noun
noun
معنی(noun):
A person who intercedes; a mediator; one who reconciles enemies, or pleads for another.
معنی(noun):
A bishop who acts during a vacancy in a see.
example
معنی(example):
یک شفاعتگر برای دیگران دعا میکند.
مثال:
An intercessor prays for others.
معنی(example):
شفاعتگر به حل و فصل درگیریها کمک میکند.
مثال:
The intercessor helps mediate conflicts.
معنی فارسی کلمه intercessor
:
شخصی که در دعا برای دیگران میانجیگری میکند.
