معنی فارسی intonation
B2 /ɪntɵˈneɪʃən/تغییرات صوتی در نحوه گفتن کلمات، که به معنی یا احساس جمله کمک می‌کند.
The rise and fall of the voice in speaking.
- noun
noun
معنی(noun):
The rise and fall of the voice in speaking.
معنی(noun):
The act of sounding the tones of the musical scale.
معنی(noun):
Singing or playing in good tune or otherwise.
مثال:
Her intonation was false.
معنی(noun):
Reciting in a musical prolonged tone; intonating or singing of the opening phrase of a plain-chant, psalm, or canticle by a single voice, as of a priest.
معنی(noun):
A thundering; thunder.
example
معنی(example):
intonation در صحبت کردن یک زبان مهم است.
مثال:
Intonation is important in speaking a language.
معنی(example):
او برای بهبود لهجه‌اش،intonation خود را تمرین کرد.
مثال:
She practiced her intonation to improve her accent.
معنی فارسی کلمه intonation
:
تغییرات صوتی در نحوه گفتن کلمات، که به معنی یا احساس جمله کمک می‌کند.
