معنی فارسی lien
B2 /ˈliːn/حق قانونی که به یک فرد یا مؤسسه اجازه می‌دهد تا دارایی‌های شخص دیگر را برای تضمین یک بدهی توقیف کند.
A legal right or interest that a lender has in the borrower's property, granted until the debt obligation is satisfied.
- noun
noun
معنی(noun):
A tendon.
معنی(noun):
A right to take possession of a debtor’s property as security until a debt or duty is discharged.
example
معنی(example):
بانک بر روی ملک، حق توقیف قرار داد.
مثال:
The bank placed a lien on the property.
معنی(example):
حق توقیف می‌تواند مانع فروش دارایی شود.
مثال:
A lien can prevent the sale of the asset.
معنی فارسی کلمه lien
:
حق قانونی که به یک فرد یا مؤسسه اجازه می‌دهد تا دارایی‌های شخص دیگر را برای تضمین یک بدهی توقیف کند.
