معنی فارسی mean time
B1زمان معمول، به معنای زمان مشخص شده یا پیش بینی شده برای یک رویداد.
A period of time between two events, often used to indicate a temporary situation.
- noun
noun
معنی(noun):
A mean (average) amount of time.
مثال:
mean time between failures
معنی(noun):
The time spent waiting for another event; time in between.
مثال:
I'll get started tomorrow but, in the meantime, let's see if we can get a few more opinions.
example
معنی(example):
ما باید پروژه را تا زمان معمول یعنی جمعه آینده تمام کنیم.
مثال:
We should complete the project by mean time, which is next Friday.
معنی(example):
در زمان معمول، بیایید برای ارائه آینده آماده شویم.
مثال:
In mean time, let's prepare for the upcoming presentation.
معنی فارسی کلمه mean time
:
زمان معمول، به معنای زمان مشخص شده یا پیش بینی شده برای یک رویداد.
